MANASTIR BEOČIN – Beočin

Manastir Beočin sa manastirskom crkvom posvećenom prazniku Vaznesenja Hristovog, nalazi se na obodu Fruške Gore u istoimenom mestu. Pripada Eparhiji sremskoj Srpske pravoslavne crkve i predstavlja nepokretno kulturno dobro kao spomenik kulture od izuzetnog značaja.

Nema pouzdanih podataka o vremenu osnivanja manastira. Prvi put se pominje u turskim dokumentima 1566-67.  godine, kada je imao malu jednobrodnu crkvu, za koju se pretpostavlja da je bila sagrađena pod uticajem tradicionalne arhitekture. U Austro-Turskim ratovima, manastir je oštećen i napušten. Posle Velike seobe Srba, manastir su obnovili izbegli kaluđeri manastira Rače,  između 1697-99. godine. Isti monasi su 1708. sagradili privremenu crkvu Današnja manastirska crkva je izgrađena 1732. i 1734., a trospratni zvonik uz zapadnu fasadu crkve sagrađen je 1762. godine. Manastirski konaci, koji su građeni između 1728. i 1771. godine, okružuju crkvu sa južne i zapadne strane. Manastirski kompleks je potpuno obnovljen 1893. godine, a manje izmene izvedene su 1921.  godine. Nova, današnja kapela sagrađena je 1905. godine prema projektu Vladimira Nikolića. U Drugom svetskom ratu,  manastir je opustošen, ali su građevine ostale neoštećene. Svoje poslednje dana u Beočinskom manastiru proveo je srpski pesnik Jovan Grčić Milenko.

Ikonostas u manastirskoj crkvi slikali su Dimitrije Bačević, Janko Halkozović i Teodor Kračun, u šestoj i sedmoj deceniji 18. veka.

U manastiru je sahranjen Sveti episkop Varnava Nastić, koji je umro 12. novembra 1964. godine u manastiru.