ODMOR NA VOJVOĐANSKI NAČIN
Da li ste znali da je Inđija prva imala razvijenu železničku infrastrukturu ? Zato danas može da se kaže da je Inđija železnička raskrsnica Srema (pruga Beograd-Stara Pazova-Ruma-Sremska Mitrovica). Ako ste došli u Inđiju imate priliku da otkrijete skrivene kutke koje do sada videli niste. Ostrvo na Dunavu, Krčedinska ada je mesto gde možete da uživate posmatrajući divlje konje koji slobodno jure, mangulice šetaju, podolsko stepsko goveče sunča rogove a neposlušne magarce čuvaju psi pulini i nemojte se iznenaditi ako vidite kokoške i morke na drveću. Ukoliko ste strastveni cikloturista odmorite se u Beški. Manji seoski trg i park prijateljstva idealno je mesto za predah i zahvaljujući wi fi mreži, informacijama i mapama možete isplanirati dalji put. Mnogobrojne manifestacije tokom godine mogu da vas nateraju da se uvek rado vraćate u jednu od najrazvijenijih opština, u Inđiju.
Pa, da krenemo redom...
1. Krčedinska ada
Krčedinska ada je rečno ostrvo smešteno uz levu obalu Dunava naspram naselja Krčedin. Predstavlja veoma značajan deo Specijalnog rezervata prirode „Koviljsko-petrovaradinski rit” i jedna je od najznačajnijih ada u Podunavlju. Sa obalom dugom oko 10 km i površinom od skoro 9 km², spada u grupu najvećih dunavskih ada od ušća Drave do ušća Tise u Dunav. Ada je stanište brojnih retkih vrsta biljaka i životinja, značajno je mrestilište riba i od davnina je poznata po brojnim stadima konja, podolskih goveda, magaraca i ovaca koja se na njoj napasaju.
Zahvaljujući tradicionalnom korišćenju prirodnih resursa i nastojanju lokalnog stanovništva da napasaju stoku na Krčedinskoj adi, očuvala su se vlažna staništa pogodna za mrest i uzgoj ribe, koja ujedno predstavljaju i hranidbenu osnovu svih životinja na ovom delu Dunava. Sa severne strane adu okružuje Gardinovački rukavac koji vodi do čitave mreže drugih rukavaca i bara, koji značajno doprinose atraktivnosti prostora i obogaćuju sadržaj posete. Kao takva, Krčedinska ada predstavlja pravi raj za ljubitelje prirode, ekologije i foto-safarija.
Krčedinsku adu je moguće posetiti turističkim brodićem restorana Sidro koji se nalazi na obali Dunava kod Beške, kontakt: 064 264 7394.
2. Vožnja Dunavom do ušća Tise
Da li ste znali da ušće Tise u Dunav predstavlja tromeđu Srema, Banata i Bačke i da je prema legendi tu sahranjen čuveni vojskovođa Atila Hunski?
Ušće Tise se nalazi na 1.214,5 km toka Dunava, naspram Starog Slankamena. Dvočasovno krstarenje turističkim brodićem, koje obuhvata panoramsko razgledanje naselja sa vode i obilazak ušća Tise u ponudi je subotom i nedeljom od 15 časova, sa polaskom iz marine u Starom Slankamenu. Divni pejzaži, prijatna plovidba i interesantna priča o rekama, prirodi ali i bogatoj istoriji ovog kraja, ispuniće vaša očekivanja i pružiti vam nezaboravan doživljaj.
Informacije: Udruženje nautičara „Stari Slankamen“ 063/175 28 17
gallery columns="1" ids="105806"
3. Vinarija Akuminkum sa ostacima turskog kupatila u Starom Slankamenu
Fruškogorsko vinogorje se na istoku završava vinarijom Akuminkum, smeštenoj u renoviranoj vili iz XVIII veka u Starom Slankamenu, na obali Dunava. Vinarija Akuminkum može da se pohvali jedinstvenim spojem izuzetnog ambijenta, bogatim istorijskim nasleđem, koje doseže do polovine XVI veka i osobenim crvenim vinima uzgajanim od grožđa iz sopstvenih vinograda. Osnovana je 2011. godine i nosi naziv po rimskom utvrđenju Acumincum, koje se nalazi na brdu iznad Starog Slankamena i čiji se ostaci mogu videti iz dvorišta vinarije.
Zbog položaja, odlika klime i kvalitetnog zemljišta u vinogradima, koji se nalaze na padinama iznad Starog Slankamena, uspeva širaz, sorta koja nije karakteristična za ovo podneblje. Savremenom tehnologijom proizvodnje i višegodišnjim odležavanjem u podrumu vinarije postiže se kvalitet vina kojim se vlasnici ponose.
Vina NOMAD Pinot Noir, NOMAD Shiraz i BONVIVAN Cabernet Sauvignon su negovana na način da maksimalno zadrže sve što je priroda podarila grožđu pomenutih sorti.
Ostaci turskog kupatila, hamama, zajedno sa salom za prezentaciju su prostor u kome degustacija vina ima posebnu dimenziju i poseban je doživljaj. Vinarija Akuminkum je mesto gde svi ljubitelji istorije mogu probati kvalitetna vina, a oni koji žele probati vina mogu uživati u fragmentima istorije koja je sačuvana od zaborava.
Posetu možete zakazati putem telefona 063/238 399
Više informacija: www.vinarija-acumincum.com
gallery columns="1" ids="105808"
4. Etno kuća u Maradiku
Etno kuća se nalazi u Maradiku, interesantnom sremskom selu smeštenom na obroncima Fruške gore, u neposrednoj blizini fruškogorskih manastira. Sa eksponatima starim oko 200 godina adaptirana je za posetu turista kako bi im se pružila prilika da saznaju nešto više o tradiciji, kulturi, običajima i načinu života stanovništva ovog prostora. Kuća je stara preko 150 godina. Građena je od naboja sa vrlo specifičnim rasporedom prostorija koje su bile potrebne jednom seoskom domaćinstvu. Od prostorija kuća ima: prednju sobu, stražnju sobu, kuhinjicu, hodnik duž prednjeg dela kuće sa posebno obrađenim i ustakljenim staklima, podrum sa lagumom, kačaru, štalu, kotobanju, svinjce i kokošinjac. U svim prostorijama se nalaze autentični eksponati stari između 50 i 200 godina.
U zadnjem delu dvorišta se nalaze: stara seoska kola, saonice, plug sa jednom i dve brazde koju su vukli dva ili tri konja, špartač, drljača, valjak karuce, dreš, kveč i drugi alati koji su se koristili u jednom seoskom domaćinstvu.
Objekat je zatvorenog tipa i posete se primaju radnim danima i vikendom uz prethodnu najavu.
više informacija: Turistička organizacija Inđije tel. 022 510970
gallery columns="1" ids="105810"
5. BIG Fashion Park Outlet
Većina turističkih tura kroz opštinu Inđija obuhvata i posetu „BIG Fashion park” autlet centra Inđija, koji se nalazi nadomak auto-puta E-75.
Autlet raspolaže sa preko 35 prodavnica, 1 restoranom, 1 barom, 1 igraonicom i 1 menjačnicom, kao i prostranim parkingom.
više informacija: https://fashionparkoutlet.rs/
gallery columns="1" ids="105812"
6. Stari Slankamen
Stari Slankamen, najstarije naselje inđijske opštine, nalazi se u severoistočnom delu Srema, na mestu gde Dunav podseca krajnje istočne obronke Fruške gore. Mnogobrojni kulturno-istorijski spomenici svedoče o burnoj prošlosti kao i strateškom značaju ovog naselja uz Dunav, koji je vekovima predstavljao granicu različitih imperija.
Arheološka istraživanja koja su vršena na
lokalitetu Gradina svedoče da su ovaj prostor naseljavali najpre Skordisci - keltska plemena, a zatim i Rimljani kada se naselje zvalo Akuminkum (Acumincum). U tom periodu, zbog položaja na granici rimske imperije, Rimljani su ovde sagradili osmatračnicu koja je štitila njihovu teritoriju od varvarskih upada sa severa.
U vreme seobe naroda Slankamen je bio razrušen, ali su ga strategijski položaj i vojnička funkcija, koju su uočili i koristili Rimljani, ponovo uzdigli te je veoma često menjao gospodare. Slovene su zamenili Mađari koji su ga držali sve do Mohačke bitke (1526). Od vremena srednjeg veka o Slankamenu nema mnogo podataka sve do 1072. godine kada se prvi put pominje kao Slankamen tj. Zalankemen što se može povezati sa izvorom slane vode, koji se i danas koristi.
U 13. i 14. veku u Slankamenu je izgrađena tvrđava koja je štitila južne delove Ugarske od upada sa juga. Pošto je opasnost od Turaka u 15. veku sve više rasla, ugarski kraljevi počinju da dele mnoga svoja dobra srpskoj vlasteli kao feude, pod uslovom da ih brane. Tada Slankamen prvo pripada Đurđu Brankoviću, Vuku Brankoviću, a zatim despotima Đurđu i Jovanu. Zbog značajnog položaja koji kontroliše plovidbu na Dunavu, kao i ušće Tise, Slankamen je u 15. i početkom 16. veka bio veoma važna tačka u odbrambenom sistemu južne Ugarske i najvažniji šajkaški centar na Dunavu. Godine 1504. u Slankamenu je bilo oko 500 šajki, a u 16. veku u njemu se nalazilo i gradilište šajki. Šajke su laki i brzi drveni brodovi koji su za kretanje koristili vesla ili jedra. Bile su veoma okretne, imale su top na vrhu i koristile su se i za napad i za odbranu. Za vreme despota, Slankamen je bio i veoma značajan duhovni centar u kome je krajem 15. i početkom 16. veka bila razvijena i prepisivačka delatnost.
Prvi pisani pomen o
crkvi Svetog Nikole potiče iz 1501. godine. Prema predanju, nju je 1468. godine podigao Vuk Grgurević, u narodu poznatiji kao Zmaj Ognjeni Vuk, unuk despota Đurđa Brankovića. Svoj današnji izgled crkva je dobila u 18. veku. Zbog svojih istorijskih, arhitektonskih i umetničkih vrednosti crkva je proglašena za spomenik kulture od izuzetnog značaja.
Posle pada Beograda 1521. godine, Turci su opustošili Slankamen što potvrđuju i mnogi putopisci koji naselje i crkve opisuju kao jako oštećene i porušene. U ovom periodu Slankamen ipak ne gubi svoj značaj, već dobija i novu, gradsku funkciju. Naime, Turci su u njemu sredinom 16. veka izgradili tursko kupatilo i na taj način položili temelj današnjoj lečilišnoj funkciji, koja je kasnije potpuno zamenila njegovu vojničku funkciju.
U 17. veku, tačnije
1691. godine dolazi do sukoba austrijske i turske vojske, nakon kojih je Slankamen mnogo stradao. U izveštaju iz 1702. godine napominje se da je varoš samo delimično sačuvana, da su porušene dve katoličke crkve i jedna džamija, dok pravoslavna crkva ima zidove, ali je ostala bez krova.
Zbog položaja na reci Dunav, kod ušća Tise, značaj Slankamena nije sasvim opao ni u doba Vojne krajine. U 1820. godini se navodi da je kod Slankamena bila skela za prevoz iz Srema u Banat i Bačku. Tada je Slankamen bio važan ribarski centar, pristanište i etapna stanica za trgovačke lađe. Do ukidanja Vojne krajine 1871. godine, ali i kasnije, Slankamen se sporo razvijao. Zbog stešnjenosti između vodoplavne obale Dunava i kliznih lesnih odseka, deo stanovništva se tokom 18. veka seli iz naselja i formira se novo naselje koje je nazvano Novi Slankamen.
Slankamen je ponovo oživeo početkom 20. veka kada je izgrađen moderan put prema Novom Slankamenu i kada je osnovana
banja (1906). Nova banjska funkcija uticala je na pojačan saobraćaj, trgovinu i zanatstvo. Nakon propasti Austrougarske monarhije i pripajanja Kraljevstvu Srba, Hrvata i Slovenaca 1918. godine, Slankamen se još više počeo razvijati te dobija i turističku funkciju. Da bi se podstakao razvoj turizma, posle 1945. godine izgrađen je i deo pristanišnog keja i ponovo su uvedene redovne autobuske linije iz Stare Pazove i brodske linije Beograd-Titel i Beograd-Slankamen kako bi se naselje približilo i ostalim gradskim naseljima.
gallery columns="1" ids="105814"
7. Jarkovci i nekadašnje imanje grofa Petra Pejačevića i Jarkovačko jezero
Naselje Jarkovci je smešteno u jugozapadnom delu opštine Inđija, u severoistočnom delu Srema, na jugoistočnim obroncima Fruške gore. Nalazi se na prostoru koji je nekada pripadao vlastelinskoj porodici Pejačević. U tom periodu ovde se nalazila pustara Moja volja po kojoj je naselje i dobilo naziv. Tek osamdesetih godina prošlog veka naselje menja naziv Moja Volja u naziv Jarkovci.
Na pustari Moja volja, u drugoj polovini XIX veka, kada su rumskim vlastelinstvom upravljali grof Petar Pejačević i njegov sin Adolf, podignuta je vlastelinska upravna zgrada koja i danas postoji.
Zgrada je podignuta na uzvišenju sa koga se pružao pogled na čitavu okolinu. Oko nje se nalazio mali, lepo uređen vrt sa cvećem, stazicama od rizle i po kojom skulpturom, kao i mali park. Nakon Prvog i Drugog svetskog rata imanje Moja Volja je velikim delom uništeno i sve pomoćne vlastelinske zgrade su porušene.
Između dva svetska rata u sačuvanoj vlastelinskoj zgradi je bio smešten dom slepih devojaka, koji je bio pod najvišom zaštitom kraljice Marije Karađorđević. Nakon Drugog svetskog rata zgradu kupuje doktor Kostić i u njegovom vlasništvu ostaje do sredine pedesetih godina prošlog veka, kada je otkupljuje Mesna zajednica.
Danas je to višenamenski objekat u kome su smešteni seoska škola i vrtić, mesna kancelarija i ambulanta.
Detaljniju priču o vlastelinskoj porodici Pejačević, kao i 3D prikaz nekadašnjeg dvorca u Jarkovcima možete pronaći na sajtu: www.tragompejacevica.rs sa koga je i preuzet deo teksta.
Jarkovačko jezero se proteže uz naselje Jarkovci u dužini od 2 km. Jezero je veštačka akumulacija nastala tokom 1976. godine pregrađivanjem potoka sa ciljem navodnjavanja okolnih useva. Odlično je mesto za šetnju i boravak u prirodi, a najčešće ga posećuju ribolovci.
Duž jezera je obeležena biciklistička ruta duga 5,5 km kojom je posetiocima omogućeno da obiđu krug oko jezera i prođu kroz naselje. Ona je deo Jezerske biciklističke rute Srem koja je duga 155 km i prostire se na teritoriji opština Ruma, Irig i Inđija, a prolazi pored 5 jezera među kojima je i Jarkovačko. Ovom rutom povezana su tri naselja naše opštine: Maradik, Jarkovci i Ljukovo.
gallery columns="1" ids="105816"
8. Pešačka i sportsko-rekreativna zona Inđije
Sportsko-rekreativna zona grada smeštena je na samom ulasku u Inđiju iz pravca Novog Sada. Ovaj deo grada, koga čine gradski bazen, malo jezerce tzv. Barica, spomenik Milunki Savić, mini zoo park Koki, nova hala i prostor za sportove poznatiji pod nazivom Leje, najposećeniji je tokom leta. U ovom delu grada mesto je našao i budući muzej pod otvorenim nebom. Projekat izgradnje muzeja, odnosno
rekonstruisanog keltskog naselja započet je 2012. godine i ima za cilj formiranje turističke atrakcije koja inače nedostaje samom gradu. Projekat podrazumeva izgradnju i uređenje kompleksa u vidu naselja ograđenog drvenom ogradom, koje bi obuhvatalo nekoliko tipova keltskih kuća, zanatskih radionica, prateće elemente imanja na otvorenom, kao i potrebnu infrastrukturu. Po ulasku, posetioce će kroz čitav kompleks, od objekta do objekta, voditi staza, a u središnjem delu predviđen je veći trg. Značajnu površinu zauzimaće veštačko jezero. U svim segmentima rada turističkog kompleksa akcenat će biti na interesantnim dešavanjima, na prikazu određenih radnji kroz organizovane radionice (grnčarske, tkačke, kovačke, pekarske itd.) u kojima će posetioci učestvovati. Planirana je uključenost kostimiranog osoblja - kustosa i animatora koji će pružati dobrodošlicu i imati različite uloge predstavnika keltskog naroda.
Ovih dana na lokalitetu keltskog naselja u Inđiji nastavljaju se radovi na izgradnji ograde i staza unutar kompleksa, zatim jednog objekta, tribina za takmičenja i tribina za predavanja. Radovi se velikim delom finansiraju sredstvima koje je Turistička organizacija opštine Inđija obezbedila na konkursu Ministarstva trgovine, turizma i telekomunikacija.
gallery columns="1" ids="105818"
9. Salaš Stojšić
Salaš Stojšić je smešten u vojvođanskoj ravnici, u neposrednoj blizini autoputa E-75, pored puta koji povezuje Bešku i Krčedin. Ulaz u salaš krasi drvored osamdeset godina starih jablanova, a baštu salaša hladovina duda. Na salašu posetioci mogu uživati u ukusnim, tradicionalnim vojvođanskim jelima, koji se i danas spremaju pa starim, zaboravljenim receptima naših baka.
Salaš radi svakog dana u nedelji, a od četvrtka do nedelje ovde možete uživati i u muzici tamburaša.
Prostrano dvorište salaša sa interesantnim sadržajima za decu idealno su mesto za predah i uživanje cele porodice.
Informacije i rezervacije: 022/574 253, www.salasstojsic.com
gallery columns="1" ids="105820"
10. Beška i biciklistička ruta EuroVelo 6
Beška je najveće seosko naselje opštine Inđija. Smešena je u neposrednoj blizini autoputa E-75, na samo par kilometara od reke Dunav.
Iako o poreklu imena Beške postoji nekoliko različitih tumačenja, do danas nije tačno utvrđeno odakle ono potiče i šta znači. Pretpostavlja se da je reč „beška” stara slovenska reč, koja je vremenom u savremenom govoru izgubila prvobitno značenje.
Beška je srednjovekovno mesto, nastalo u vreme naseljavanja Slovena u ove krajeve. Prvi istorijski zapisi o njoj potiču iz prve polovine 16. veka. Sve do 1860. godine, Beška je bila srpsko naselje, kada se doseljavaju Nemci, koji poreklo vode iz oblasti Pfalc. Početkom XX veka Bešku naseljavaju Mađari, manjim brojem i Slovaci, a kasnije Hrvati, Crnogorci i Srbi iz različitih krajeva. Od prvih pomena pa sve do današnjih dana, glavna privredna grana stanovnika Beške bila je poljoprivreda. Prema popisu iz 2011. godine Beška broji 5.783 stanovnika.
U Beški se već desetak godina održavaju „Dani vojvođansko-bavarske kulture – Beška fest” (međunarodna gastronomska manifestacija nastala kao rezulatat dugogodišnje saradnje i partnerstva sa Podunavskim Švabama) i „Zlatni kotlić“ (takmičenje u kuvanju riblje čorbe).
Biciklistička ruta EuroVelo 6 kroz opštinu Inđija vodi obodnim delom Fruške gore, predelom u kom se smenjuju šumoviti pejzaži nacionalnog parka, sremske ravnice, voćnjaka i vinograda. Duž staze se nalazi niz vidikovaca sa kojih se pruža prelep pogled na dunavsku obalu i okolne predele. Skretanjem sa ove rute do interesantnih naselja opštine Inđija, turisti mogu uživati u lepotama dunavske obale i upoznati tradiciju ovih prostora.
Mesto na kome mogu da zastanu, odmore i informišu se o turističkoj ponudi opštine, za njih je uređeno u Beški i nalazi se duž same rute. Uređenjem
odmorišta za bicikliste istovremeno je dobijeno i mesto koje služi kao manji seoski trg i svojevrsni park prijateljstva između Beške i partnerskog naselja Karlshuld (Nemačka) te stoga nosi ime Park Karlshuld.
gallery columns="1" ids="105822"
Gde odsesti u Inđiji?
izvor: Turistička organizacija Inđije
English
Srpski